ငါးျဖာအာရုံကာမဂုဏ္ဟူေသာ ကာမတဏွာလႊမ္းမိုးရာျဖစ္၍ မေရတြက္ႏုိ္င္ေအာင္မ်ားျပားလွေသာ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာတို႔ တည္ရွိရာေနရာကို ကာမသုဂတိဟုေခၚသည္။ (ဋီကာေက်ာ္၊၁၆၁)
ကာမသုဂတိခုနစ္ဘုံႏွင့္အကြာအေ၀း
ယင္းကာမသုဂတိသည္ - ၁။လူ႔ဘုံ ၂။စာတုမဟာရာဇ္ဘုံ ၃။တာ၀တိံသာဘုံ ၃။ယာမာဘုံ ၄။တုသိတာဘုံ ၅။နိမၼာနရတိဘုံ ၆။ပရနိမၼိတ၀သ၀တၱိဘုံအားျဖင့္ ခုနစ္ဘုံရွိပါသည္။ (ဒီ၊႒၊၂၊၈၆။ အဘိ၊၂၊၄၃၇)
ကာမသုဂတိခုနစ္ဘုံတို႔သည္``လူ+စ+တာ+ယာ+တုသ္+နိမၼာ+၀သာျပည္၀တၱီ၊ ေလးေသာင္းႏွစ္ေထာင္အကြာေဆာင္ လူ႔ေဘာင္ဆင့္ဆင့္သိ´´ (ပရမတၳသံခိပ္၊၁၇) ဟူေသာ လယ္တီသံခိပ္ အရ တစ္ဘုံႏွင့္တစ္ဘုံအကြာအေ၀းသည္ ယူဇနာေလးေသာင္းႏွစ္ေထာင္ အကြာအေ၀းရွိသည္။
လူေခၚပုံ
သတိ၊ရဲရင့္ျခင္း၊ရဟန္းအျဖစ္အားေလ်ာ္ျခင္းစေသာ ဂုဏ္ထူး၀ိေသသတို႔ျဖင့္ ျမင့္ျမတ္ေသာစိတ္ရွိေသာေႀကာင့္ လူဟုေခၚပါသည္။
မေကာင္းမႈျပဳရာတြင္မိဘသတ္မႈစေသာ ပဥၥာနႏၱရိယကံတုိင္ေအာင္ျပဳႏုိင္၍ ေကာင္းမႈျပဳရာတြင္ ဘုရားျဖစ္သည္အထိျပဳႏုိင္ႀကသျဖင့္ ဤဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္းတြင္ေနထုိင္ႀကသူတို႔ကို မုခ်အားျဖင့္လူဟု ယူရပါသည္။ လူတို႔ႏွင့္ ရုပ္အဆင္းစသည္တို႔တူေသာ အျခားကၽြန္းငယ္တြင္ေနထုိင္ႀကသူမ်ား၊ အျခားကၽြန္းႀကီးတြင္ေနထုိင္ႀကသူမ်ားကို ဥပစာအားျဖင့္ လူဟုယူရပါသည္။
ေလာကီသဒၵါဆရာတို႔သည္ မႏုမည္ေသာ ကမၻာဦးမင္း၏အစဥ္အဆက္ ``သား´´ျဖစ္ေသာေႀကာင့္ လူမည္၏ဟုဆိုႀကပါသည္။ (ဋီကာေက်ာ္၊၁၆၂)
ျမန္မာအဘိဓာန္တြင္ ေတြးေခၚဥာဏ္ရွိေသာ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း ရွိေသာသတၱ၀ါကို လူဟုဆိုထားသည္။ ျမန္မာအဘိဓာန္၊၃၂၆)
အရွင္က၀ိႏၵ(ေခ်ာင္းဆုံ)
No comments:
Post a Comment