ျဖစ္ရကား အျခားနတ္တို႔ကလည္း သာဓိနမင္းကို ေတြ႕ျမင္လိုႀကသည္။ နတ္အေပါင္းတို႔၏အလိုကိုသိေသာ သိႀကားမင္းသည္ သင္တို႔သည္ သာဓိနမင္းကိုျမင္လိုႀကသေလာ-ဟူ၍ေမးေလ လ်င္ ျမင္ေတြ႕လိုပါ၏-ဟု နတ္မ်ား၀န္ခံသျဖင့္ မာတလိနတ္သားအား သာဓိနမင္းကိုပင့္ေဆာင္ခဲ့ရန္ ေစလႊတ္လိုက္ေလသည္။မာတလိနတ္သားသည္ သိႀကားမင္း၏ေစခို္င္းခ်က္ျဖင့္ ၀ိေဒဟတိုင္း၊မိထိလာျပည့္သခင္ သာဓိနဘုရင္အား ပင့္ေဆာင္ရန္ေ၀ဇယႏၱာရထားကိုျပင္ဆင္လ်က္ နတ္ျပည္မွဆင္းခဲ့ေလသည္။ လမင္းထိန္ထိန္သာေသာ လျပည့္ညအခါ ညစာစားျပီးခ်ိန္ျဖစ္၍ ေ၀ဇယႏၱာရထားသည္ လမင္းႏွင့္အျပိဳင္ထြန္းပလ်က္ လႏွစ္စင္းထြန္း၏-ဟု ျမင္ေတြ႕ရသူတိုင္း အံ့ႀသ၀မး္သာႀကသည္။ ေ၀ဇ ယႏၱာရထားသည္ လမင္းအားေက်ာ္လြန္၍ လူအမ်ားကရထားဟုသိေသာအခါ ဤရထားသည္ နတ္သားတစ္ပါးပါးက ေဆာင္ယူေမာင္းႏွင္လာေသာရထားျဖစ္လိမ့္မည္၊ တစ္ပါးေသာ သူတို႔ကို လာေရာက္ေဆာင္ယူျခင္းမျဖစ္ႏုိ္င္၊ ငါတို႔၏အရွင္သခင္သာဓိနမင္းကိုသာ လာေရာက္ပင့္ေဆာင္ေသာရထားျဖစ္လိမ့္မည္-ဟု ၀မး္ေျမာက္၀မး္သာ လက္အုပ္ခ်ီမိုးရွိခုိးလ်က္ရပ္ကာ ဤေလာက၌ မျဖစ္ဖူးသည္တို႔ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ျပီတကား၊ ႀကက္သီးေမႊးညွင္းထေလာက္သည့္ အျဖစ္တို႔ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ျပီတကား၊ မ်ားစြာေသာအျခံရံရွိေသာ တရားေစာင့္ေသာ တရားႏွင့္အညီ မင္းျပဳေသာ ငါတို႔အရွင္သခင္သာဓိနမင္းကို နတ္ရထားသည္ လာေရာက္ပင့္ေဆာင္ခဲ့ျပီတကား-ဟုလည္း ၀မ္းသာေႀကြးေႀကာ္ႀကသည္။ အခ်ိဳ႕ကပန္းနံ႔သာတို႔ျဖင့္ ပူေဇာ္ဂါရ၀ျပဳႀကလ်က္ ရပ္တည္ေနႀကသည္။မာတလိသည္ ရထားကိုေလသြန္တံခါးခုံတြင္ထား၍ ေနာက္သို႔လွည့္ကာအဆင့္ဆင့္တက္စီးႏုိင္ေလာက္ေသာ အေနအထားျဖင့္ရထားကိုရပ္၏။ ထိုအခါသာဓိနမင္းသည္ တစ္ေနကုန္အလွဴ တင္းကုတ္မ်ား၏ ျပဳလုပ္ရမည့္အစီအစဥ္တို႔ကို စနစ္တက်ျပဳလုပ္ျပီး၍ ဥပုသ္သီလေဆာက္တည္ျခင္းကိုလည္း ျပဳလုပ္ျပီးျဖစ္ရာ မွဴးမတ္အေပါင္းျခံရံလ်က္ တရားစကားေျပာႀကားေနခ်ိန္ျဖစ္ သည္။ မာတလိနတ္သားသည္ အရွင္မင္းျမတ္ ရထားထက္သို႔ႀကြေတာ္မူပါ၊ သိႀကားမင္းႏွင့္တကြ တာ၀တိံသာနတ္တို႔သည္ အရွင္မင္းအားဖူးေျမာ္လို၍ ေစာင့္ေနႀကပါသည္ ႀကြေတာ္မူပါ- ဟု ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္သျဖင့္ သာဓိနမင္းသည္ မာတလိနတ္သားႏွင့္အတူ နတ္ျပည္သို႔လုိက္ပါခဲ့ေလသည္။သိႀကားမင္းသည္ ယူဇနာတစ္ေသာင္းက်ယ္၀န္းေသာ သုဒႆနျမိဳ႕၊ ႏွစ္ကုေဋငါးသန္းေသာနတ္သမီး၊ ေ၀ဇယႏၱာျပႆာဒ္တို႔ကို အလယ္မွထက္၀က္ခြဲေ၀၍ သာဓိနမင္းအားအပ္ႏွင္းသည္။ သာဓိနမင္းသည္ လူတို႔သက္တမ္းအားျဖင့္ ႏွစ္ေပါင္းခုနစ္ရာႀကာသည့္တုိင္ေအာင္ နတ္စည္းစိမ္သုခကိုစံစားလ်က္ေနေလရာ လူ႔ကိုယ္ျဖင့္ နတ္ျပည္တြင္ေနရမည့္ေကာင္းမႈကံကုန္ေသာ အခါ စိတ္တြင္ျငီးေငြ႕ျခင္းတို႔ျဖင့္ မေပ်ာ္ေမြ႕ေတာ့ေခ်။သိႀကားမင္းႏွင့္တို္င္ပင္၍ လူ႔ျပည္ျပန္ျခင္းမေပ်ာ္ေမြ႕သည့္အျဖစ္ကို သိႀကားမင္းႏွင့္အျပန္အလွန္ေျပာဆိုရာ - ``နတ္တို႔ထက္ျမတ္ေသာသိႀကားမင္း နတ္ျပည္သို႔ေရာက္စျဖစ္ေသာ ယခင္အခ်ိ္န္တြင္ နတ္၌ျဖစ္ေသာကျခင္း၊တီးျခင္း၊ သီဆိုျခင္းတို႔ကို ေမြ႕ေလ်ာ္ခဲ့၏။ ယခုကားမေမြ႕ေလ်ာ္ေတာ့၊ ငါ၏အသက္အပို္င္းအျခားသည္ ေသဆုံးခ်ိန္နီးလာ၍ေလာ သို႔မဟုတ္ ေတြေ၀ျခင္းျဖစ္ေန၍ေလာ´´``လူတို႔ထက္ျမတ္ေသာ၀ီရိယျဖင့္ ႀကီးျမတ္ေသာမင္းႀကီး အရွင္မင္းႀကီး၏အသက္ကားမကုန္ေသးပါ၊ ေသျခင္းသည္အေ၀းႀကီးက်န္ပါေသး၏၊ ေတြေ၀ျခင္းလည္းမျဖစ္ပါ၊ ေကာင္းမႈ အက်ိဳးကိုခံစားရန္ ေကာင္းမႈ၏အက်ိဳးအႀကြင္းနည္းေနျခငး္သာျဖစ္ပါ၏၊ နတ္ျပည္တြင္ နတ္တို႔၏အာႏုေဘာ္ျဖင့္ေနပါေလဦး၊ နတ္တို႔၏ကာမဂုဏ္ကိုခံစားပါေလဦး´´``သိႀကားမင္း သူတစ္ပါးေပး၍ရေသာစည္းစိမ္သည္ ငွား၍စီးရေသာယဥ္ႏွင့္တူ၏၊ ေခ်းငွားထားေသာဥစၥာႏွင့္တူ၏၊ သူတစ္ပါးေပး၍ရေသာစည္းစိမ္ကို ငါအလိုမရွိ၊ မိမိျပဳေသာေကာင္းမႈသည္ မိမိကိုယ္ပိုင္ဥစၥာတည္း၊ ငါသည္လူျပည္သြား၍ကုသို္လ္ျပဳမည္၊ ထိုသို႔ျပဳရလ်င္ ငါ့အဖို႔ခ်မ္းသာ၍ ေနာင္တရျခင္းမရွိေလရာ၊ အလွဴေပးျခင္း၊ မေကာင္းမႈမျပဳျခင္း၊ သီလေစာင့္ထိ္န္းျခင္း၊ ဣေျႏၵကိုဆုံးမျခင္းျဖင့္ ကုသိုလ္ကိုမ်ားစြာျပဳမည္´´ ဤသို႔အျပန္အလွန္ေျပာႀကားေလသည္။
သိႀကားမင္းသည္
သာဓိနမင္း၏ နတ္ျပည္တြင္ဆက္လက္ေနရန္ ဆႏၵမရွိသည္ကိုသိသျဖင့္
မာတလိနတ္သားအားေခၚ၍ သာဓိနမင္းအား လူ႔ျပည္သို႔ျပန္ပို႔ေပးရမည္၊
မိထိလာျပည္မင္းဥယ်ဥ္ အတြင္းသုိ႔ခ်ထားေပးရမည္-ဟု ေစခုိင္းေလေတာ့သည္။
သာဓိနမင္းႏွင့္နာရဒမင္း
မာတလိနတ္သားသည္ သိႀကားမင္း၏စကားအတိုင္း မိထိလာျပည္ မင္းဥယ်ဥ္သို႔ အေရာက္ပို႔ေပးခဲ့ေလသည္။ သာဓိနမင္းသည္ မင္းဥယ်ဥ္တြင္စႀကၤံေလွ်ာက္ေနစဥ္ ဥယ်ဥ္ေစာင့္ျမင္သျဖင့္ နာရဒမင္းအားေလွ်ာက္တင္ေလသည္။ နာရဒမင္းသည္ ဥယ်ဥ္ကိုသုတ္သင္စီရင္ထားပါ ေနရာႏွစ္ခုကိုလည္းခင္းထားပါ-ဟု ေျပာဆို၍ လႊတ္လိုက္ေလသည္။ ဥယ်ဥ္ေစာင့္က ေနရာႏွစ္ခုခင္း ထားသည္ကို သာဓိနမင္းျမင္သျဖင့္ အေႀကာင္းကိုေမးရာ တစ္ခုကားအရွင္မင္းႀကီးအဖို႔ တစ္ခုကားကၽြႏ္ုပ္တို႔၏မင္းအဖို႔-ဟု ေလွ်ာက္တင္ေလ၏။ ထိုအခါသာဓိနမင္းသည္ ငါမွတစ္ပါးအျခား မည္သူက ငါ၏အနီး၌ေနမည္နည္း-ဟု တစ္ေနရာ၌ထို္င္ကာ တစ္ေနရာတြင္ေျခကိုခ်ထား၏။ နာရဒမင္းေရာက္လာလ်င္ သာဓိနမင္း၏ေျခအစုံကိုဦးခိုက္လွ်က္ သင့္ေတာ္မည့္ေနရာတြင္ ထို္င္ေနေလ၏။ သာဓိနမင္းသည္ ေရွးအခါက ဤေျမသည္ေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ေကာင္းေသာ စိုက္ပ်ိဳးရာေျမရွိခဲ့၏။ နားေတာင္းႏွင့္တူေသာဤေရျပြန္သည္ ေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ေကာင္း၏။ ေရျပြန္၏ နံေဘးတြင္ေပါက္ေသာ စိမ္းေသာျမက္တို႔ဖုံးလႊမ္းသည့္ ေျမအျပင္သည္လည္း ေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ေကာင္း၏။ စီးဆင္းေသာျမစ္တို႔သည္လည္း ေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ေကာင္းခဲ့၏။ စကၠ၀ါက္ငွက္တို႔၏ တြန္ျမဴးသံတို႔ျဖင့္ သာယာခဲ့ေသာ မႏၵာလကႏြယ္တို႔ဖုံးလႊမ္းအပ္ေသာ ပဒုမၼာႀကာ၊ဥပၸလႀကာတို႔ဖုံးလႊမ္းအပ္ေသာ ဤေရကန္သည္လည္း ေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ေကာင္းခဲ့၏။ ငါ့အားခ်စ္ျမတ္ႏုိးႀက သည့္ ေမာင္းမတို႔လည္းရွိခဲ့၏။ ယခုအခါထိုေမာင္းမအလုပ္အေကၽြးတို႔ အဘယ္ကိုသြားႀကသနည္း-ဟုဆိုေသာ္ အရွင္မင္းႀကီးသည္ နတ္ျပည္တြင္အႏွစ္ခုနစ္ရာႀကာျမင့္ခဲ့၏။ ယခုအခါထိုသူ တို႔ ေသႀကေလျပီ ဤျပည္သည္ အရွင္မင္းႀကီးပိုင္ဆို္င္ေသာျပည္ျဖစ္၏။ ဤျပည္ကိုစိုးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္ပါ-ဟု သာဓိနမင္းမွျပန္လည္ေလွ်ာက္တင္ေလ၏။ စင္စစ္ နာရဒမင္းသည္ သာဓိနမင္း၏ ခုနစ္ဆက္ေျမာက္ျမစ္ေတာ္ျဖစ္၏။ လူတို႔၏သက္တမ္းသည္ ယင္းအခ်ိန္တြင္ တစ္ရာသက္တမ္းျဖစ္၍ သာဓိနင္းထြက္ခြာသည့္ေန႔မွေရေသာ္ သာဓိနမင္းသည္ နတ္ျပည္တြင္ နတ္တို႔၏သက္ တမ္းအားျဖင့္ခုနစ္ရက္ႀကာေအာင္ေနခဲ့သျဖင့္ လူ႔သက္အားျဖင့္ နာရဒမင္းႏွင့္ေတြ႕ဆုံခ်ိန္ကား ႏွစ္ေပါင္းခုနစ္ရာႀကာျပီးျဖစ္သည္။ နာရဒမင္းသည္ - အရွင္မင္းႀကီး၏အလုပ္အေကၽြးတို႔သည္ လည္းေကာင္း ေမာင္းမတို႔သည္လည္းေကာင္း ေသမင္းခံတြင္းသို႔ေရာက္ႀကကုန္ျပီးျဖစ္ပါသည္။ ဤတို္င္းျပည္ကား အရွင္မင္းႀကီး၏တုိင္းျပည္ျဖစ္၏။ ဤတုိင္းျပည္ကိုဆုံးမေတာ္မူပါ-ဟု မင္းအျဖစ္ကိုအပ္ႏွင္းေလသည္။
ထိုအခါ သာဓိနမင္းသည္ - အေမာင္နာရဒ ငါသည္ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာကို ထြန္းလင္းေတာက္ပေသာဗိမာန္တို႔ကို သိႀကားမင္း၏ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္၌လည္းေကာင္း တာ၀တိံသာနတ္တို႔၏ မ်က္ေမွာက္၌လည္းေကာင္း ငါျမင္ခဲ့ရျပီ နတ္၌ျဖစ္ေသာဘုံဗိမာန္ နတ္၌ျဖစ္ေသာအလုံးစုံေသာ အလိုဆႏၵတို႔ကို ျပည့္ေစတတ္ေသာကာမဂုဏ္တို႔ကို တာ၀တိံသာနတ္ျပည္တြင္ ခံစားခဲ့ျပီး ပါျပီ ထိုစည္းစိမ္တို႔ကိုစြန္႔၍ ဤလူ႔ျပည္သို႔ဆင္းခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ ကုသိုလ္ျပဳရန္ဟူေသာ တစ္ခုတည္းေသာရည္ရြယ္ခ်က္သာရွိ၏။ မင္းအျဖစ္ကိုရလိုေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ငါ့တြင္မရွိေပ။ တစ္စုံ တစ္ရာေသာဒဏ္မရွိေသာ သူေတာ္စင္သူေတာ္ျမတ္မ်ားက်င့္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္တို႔ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ မဂၢင္ရွစ္ပါးကို ငါက်င့္မည္-ဟု မင္းအျဖစ္ကိုျငင္းပယ္၍ မိမိအလိုကိုလည္း သိေစ၏။ နာရဒမင္း၏ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ေတာင္းဆိုမႈကိုလည္း နတ္ျပည္တြင္ နတ္သက္ျဖင့္အႏွစ္ခုနစ္ရာတုိင္ေနခဲ့၍ မျပဳခဲ့ရေသာအလွဴကိုခုနစ္ရက္ျဖင့္ ျပည့္စုံေအာင္ငါျပဳမည္-ဟု ဆိုေလရာ ေကာင္းပါျပီ-ဟု သာဓိနမင္း၀န္ခံသျဖင့္ ခုနစ္ရက္ပတ္လုံးအလွဴႀကီးေပးလွဴေလ၏။ ခုနစ္ရက္ျပည့္ေသာအခါ နတ္ရြာစံ၍ တာ၀တိံသာတြင္ျဖစ္ရေလသည္။
ဇာတ္ေတာ္ေပါင္းျခင္း
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤဇာတ္ေတာ္ကိုေဟာေတာ္မူရာ အခ်ိဳ႕ေသာတာပန္တည္ႀက၍ အခ်ဳိ႕သကဒါဂါမ္တည္ႀကသည္။ အခ်ိဳ႕ကား အနာဂါမ္တည္ႀကသည္။ ဇာတ္ေတာ္ကိုေပါင္းေတာ္မူရာ ယခင္ကနာရဒမင္းသည္ ယခုအခါအရွင္အာနႏၵာျဖစ္၍ သိႀကားမင္းကား အရွင္အႏုရုဒၶါျဖစ္ေလသည္။ သာဓိနမင္းကား ယခုအခါငါဘုရားျဖစ္လာ၏-ဟု ဇာတ္ေတာ္ကိုေပါင္းေတာ္မူ၏။
ဤသာဓိနဇာတ္ေတာ္ကို ဇာတကအ႒ကထာ၊ ေလးအုပ္ေျမာက္ ႏွာ-၃၅၅ မွ ၃၆၀ ကိုျပန္ဆိုေရးသားသည္။
သာဓိနမင္းႏွင့္နာရဒမင္း
မာတလိနတ္သားသည္ သိႀကားမင္း၏စကားအတိုင္း မိထိလာျပည္ မင္းဥယ်ဥ္သို႔ အေရာက္ပို႔ေပးခဲ့ေလသည္။ သာဓိနမင္းသည္ မင္းဥယ်ဥ္တြင္စႀကၤံေလွ်ာက္ေနစဥ္ ဥယ်ဥ္ေစာင့္ျမင္သျဖင့္ နာရဒမင္းအားေလွ်ာက္တင္ေလသည္။ နာရဒမင္းသည္ ဥယ်ဥ္ကိုသုတ္သင္စီရင္ထားပါ ေနရာႏွစ္ခုကိုလည္းခင္းထားပါ-ဟု ေျပာဆို၍ လႊတ္လိုက္ေလသည္။ ဥယ်ဥ္ေစာင့္က ေနရာႏွစ္ခုခင္း ထားသည္ကို သာဓိနမင္းျမင္သျဖင့္ အေႀကာင္းကိုေမးရာ တစ္ခုကားအရွင္မင္းႀကီးအဖို႔ တစ္ခုကားကၽြႏ္ုပ္တို႔၏မင္းအဖို႔-ဟု ေလွ်ာက္တင္ေလ၏။ ထိုအခါသာဓိနမင္းသည္ ငါမွတစ္ပါးအျခား မည္သူက ငါ၏အနီး၌ေနမည္နည္း-ဟု တစ္ေနရာ၌ထို္င္ကာ တစ္ေနရာတြင္ေျခကိုခ်ထား၏။ နာရဒမင္းေရာက္လာလ်င္ သာဓိနမင္း၏ေျခအစုံကိုဦးခိုက္လွ်က္ သင့္ေတာ္မည့္ေနရာတြင္ ထို္င္ေနေလ၏။ သာဓိနမင္းသည္ ေရွးအခါက ဤေျမသည္ေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ေကာင္းေသာ စိုက္ပ်ိဳးရာေျမရွိခဲ့၏။ နားေတာင္းႏွင့္တူေသာဤေရျပြန္သည္ ေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ေကာင္း၏။ ေရျပြန္၏ နံေဘးတြင္ေပါက္ေသာ စိမ္းေသာျမက္တို႔ဖုံးလႊမ္းသည့္ ေျမအျပင္သည္လည္း ေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ေကာင္း၏။ စီးဆင္းေသာျမစ္တို႔သည္လည္း ေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ေကာင္းခဲ့၏။ စကၠ၀ါက္ငွက္တို႔၏ တြန္ျမဴးသံတို႔ျဖင့္ သာယာခဲ့ေသာ မႏၵာလကႏြယ္တို႔ဖုံးလႊမ္းအပ္ေသာ ပဒုမၼာႀကာ၊ဥပၸလႀကာတို႔ဖုံးလႊမ္းအပ္ေသာ ဤေရကန္သည္လည္း ေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ေကာင္းခဲ့၏။ ငါ့အားခ်စ္ျမတ္ႏုိးႀက သည့္ ေမာင္းမတို႔လည္းရွိခဲ့၏။ ယခုအခါထိုေမာင္းမအလုပ္အေကၽြးတို႔ အဘယ္ကိုသြားႀကသနည္း-ဟုဆိုေသာ္ အရွင္မင္းႀကီးသည္ နတ္ျပည္တြင္အႏွစ္ခုနစ္ရာႀကာျမင့္ခဲ့၏။ ယခုအခါထိုသူ တို႔ ေသႀကေလျပီ ဤျပည္သည္ အရွင္မင္းႀကီးပိုင္ဆို္င္ေသာျပည္ျဖစ္၏။ ဤျပည္ကိုစိုးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္ပါ-ဟု သာဓိနမင္းမွျပန္လည္ေလွ်ာက္တင္ေလ၏။ စင္စစ္ နာရဒမင္းသည္ သာဓိနမင္း၏ ခုနစ္ဆက္ေျမာက္ျမစ္ေတာ္ျဖစ္၏။ လူတို႔၏သက္တမ္းသည္ ယင္းအခ်ိန္တြင္ တစ္ရာသက္တမ္းျဖစ္၍ သာဓိနင္းထြက္ခြာသည့္ေန႔မွေရေသာ္ သာဓိနမင္းသည္ နတ္ျပည္တြင္ နတ္တို႔၏သက္ တမ္းအားျဖင့္ခုနစ္ရက္ႀကာေအာင္ေနခဲ့သျဖင့္ လူ႔သက္အားျဖင့္ နာရဒမင္းႏွင့္ေတြ႕ဆုံခ်ိန္ကား ႏွစ္ေပါင္းခုနစ္ရာႀကာျပီးျဖစ္သည္။ နာရဒမင္းသည္ - အရွင္မင္းႀကီး၏အလုပ္အေကၽြးတို႔သည္ လည္းေကာင္း ေမာင္းမတို႔သည္လည္းေကာင္း ေသမင္းခံတြင္းသို႔ေရာက္ႀကကုန္ျပီးျဖစ္ပါသည္။ ဤတို္င္းျပည္ကား အရွင္မင္းႀကီး၏တုိင္းျပည္ျဖစ္၏။ ဤတုိင္းျပည္ကိုဆုံးမေတာ္မူပါ-ဟု မင္းအျဖစ္ကိုအပ္ႏွင္းေလသည္။
ထိုအခါ သာဓိနမင္းသည္ - အေမာင္နာရဒ ငါသည္ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာကို ထြန္းလင္းေတာက္ပေသာဗိမာန္တို႔ကို သိႀကားမင္း၏ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္၌လည္းေကာင္း တာ၀တိံသာနတ္တို႔၏ မ်က္ေမွာက္၌လည္းေကာင္း ငါျမင္ခဲ့ရျပီ နတ္၌ျဖစ္ေသာဘုံဗိမာန္ နတ္၌ျဖစ္ေသာအလုံးစုံေသာ အလိုဆႏၵတို႔ကို ျပည့္ေစတတ္ေသာကာမဂုဏ္တို႔ကို တာ၀တိံသာနတ္ျပည္တြင္ ခံစားခဲ့ျပီး ပါျပီ ထိုစည္းစိမ္တို႔ကိုစြန္႔၍ ဤလူ႔ျပည္သို႔ဆင္းခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ ကုသိုလ္ျပဳရန္ဟူေသာ တစ္ခုတည္းေသာရည္ရြယ္ခ်က္သာရွိ၏။ မင္းအျဖစ္ကိုရလိုေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ငါ့တြင္မရွိေပ။ တစ္စုံ တစ္ရာေသာဒဏ္မရွိေသာ သူေတာ္စင္သူေတာ္ျမတ္မ်ားက်င့္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္တို႔ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ မဂၢင္ရွစ္ပါးကို ငါက်င့္မည္-ဟု မင္းအျဖစ္ကိုျငင္းပယ္၍ မိမိအလိုကိုလည္း သိေစ၏။ နာရဒမင္း၏ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ေတာင္းဆိုမႈကိုလည္း နတ္ျပည္တြင္ နတ္သက္ျဖင့္အႏွစ္ခုနစ္ရာတုိင္ေနခဲ့၍ မျပဳခဲ့ရေသာအလွဴကိုခုနစ္ရက္ျဖင့္ ျပည့္စုံေအာင္ငါျပဳမည္-ဟု ဆိုေလရာ ေကာင္းပါျပီ-ဟု သာဓိနမင္း၀န္ခံသျဖင့္ ခုနစ္ရက္ပတ္လုံးအလွဴႀကီးေပးလွဴေလ၏။ ခုနစ္ရက္ျပည့္ေသာအခါ နတ္ရြာစံ၍ တာ၀တိံသာတြင္ျဖစ္ရေလသည္။
ဇာတ္ေတာ္ေပါင္းျခင္း
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤဇာတ္ေတာ္ကိုေဟာေတာ္မူရာ အခ်ိဳ႕ေသာတာပန္တည္ႀက၍ အခ်ဳိ႕သကဒါဂါမ္တည္ႀကသည္။ အခ်ိဳ႕ကား အနာဂါမ္တည္ႀကသည္။ ဇာတ္ေတာ္ကိုေပါင္းေတာ္မူရာ ယခင္ကနာရဒမင္းသည္ ယခုအခါအရွင္အာနႏၵာျဖစ္၍ သိႀကားမင္းကား အရွင္အႏုရုဒၶါျဖစ္ေလသည္။ သာဓိနမင္းကား ယခုအခါငါဘုရားျဖစ္လာ၏-ဟု ဇာတ္ေတာ္ကိုေပါင္းေတာ္မူ၏။
ဤသာဓိနဇာတ္ေတာ္ကို ဇာတကအ႒ကထာ၊ ေလးအုပ္ေျမာက္ ႏွာ-၃၅၅ မွ ၃၆၀ ကိုျပန္ဆိုေရးသားသည္။
အရွင္က၀ိႏၵ(ေခ်ာင္းဆုံ)
No comments:
Post a Comment