ေက်ာက္စာဆိုတာ ဘာလဲလို႔ေမးမယ္ဆိုရင္ လြယ္ပါတယ္။
ေက်ာက္စာဆုိတာ ေက်ာက္ေပၚမွာေရး ထားတဲ့စာလို႔ ေျဖရမွာပါပဲ။ ဟုတ္ပါတယ္။ ေက်ာက္စာဆုိမွေတာ့
ေၾကာက္လို႔ေရးတဲ့စာမဟုတ္သလို စာရြက္ေပၚမွာေရးတဲ့စာလဲမဟုတ္တာေတာ့ အေသခ်ာပါပဲ။ ပထမဆုံးအေနနဲ႔
အမ်ားသိၾကတဲ့ အေသာက ဘုရင္ရဲ႕ ေက်ာက္စာကို ေျပာၾကပါစို႔။ အေသာကဘုရင္သည္ ဗုဒၶသာသနာ့သမုိင္းအတြက္
တကယ္ အားကိုးရတဲ့ မင္းတစ္ပါးျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ေက်ာက္စာေတြသာမရွိခဲ့ရင္ ဗုဒၶဘာသာသည္ တစ္ေခတ္ တစ္ခါက
ဘယ္ေလာက္ က်ယ္ျပန္႔ခဲ့တယ္စသည္ျဖင့္ အေတာ္ေလး အျငင္းအခုံျဖစ္ရမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ကဲ ဆက္ၾကဦးစို႔။
အေသာကမင္းသည္ သာသနာႏွစ္ ၂၀၀-ေက်ာ္၊ သီဟိုဠ္နဲ႔ျမန္မာတို႔အလို
ဘီစီ ၃၄၂-၂၆၄၊ အေနာက္တုိင္း သုေတသီတို႔အလုိ ဘီစီ ၂၆၄-၂၇၇ မွာ ေပၚထြန္းခဲ့တာျဖစ္လို႔
သူ႔ရဲ႕ေက်ာက္စာေတြကို အဲဒီႏွစ္ေတြမွာ ေရးခဲ့တာပဲျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ အေသာကမင္းႀကီးရဲ႕ေက်ာက္စာေတြကို
၁၃၅၁ - ကေနစၿပီး အိႏၵိယသား ေတြ ဘယ္သူမွမဖတ္တတ္ၾကေတာ့ဘူး။ အဲဒီလိုနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ အေသာက -ေက်ာက္စာကို
အမ်ိဳးမ်ိဳးေဖၚထုတ္ ၾက၊ အသက္သြင္းၾကရာကေန ခရစ္ႏွစ္ ၁၈၃၈-ခုႏွစ္ေရာက္တဲ့အခါ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳး
ပညာရွင္ ဂ်ိမ္းပရင့္ဆက္ (James Prinsep)က အေသာကေက်ာက္ကို ပထမဆုံးဖတ္ႏုိင္ သူျဖစ္ခဲ့တယ္။
တနည္းေျပာရရင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ အေသာကေက်ာက္စာကို အသက္ျပန္သြင္းေပးခဲ့သူေပါ့။ အဲဒီကေနစၿပီး
တစ္ခ်ပ္ၿပီးတစ္ခ်ပ္ ေဖၚထုတ္ၾက၊ အဓိပၸာယ္ျပန္ဆိုထုတ္ေ၀ၾကနဲ႔ လုပ္လာလုိက္တာ မပ်က္ မစီးေသးတဲ့
အေသာကေက်ာက္စာ အေရအတြက္ ၃၅ (၄၀) ခု ရွိခဲ့တယ္။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ အေသာက -ေက်ာက္စာေတြက အိႏၵိယအေရွ႕ပိုင္းေဒသ
နဲ႔ ေတာင္ဘက္စြန္းေဒသကိုခ်န္ထား က်န္အိႏၵိယႏုိင္ငံ အႏွံ႔ အျပားမွာ ေတြ႔ရႏုိင္ပါတယ္။
အေပၚမွာေျပာခဲ့သလိုပါပဲ အေသာကေက်ာက္စာရဲ႕အေၾကာင္းအရာ၊
အရြယ္ပမာဏ၊ ေက်ာက္ မ်က္ႏွာျပင္ အေနအထားကိုၾကည့္ၿပီး အမ်ိဳးအစားခဲြတဲ့အခါ -
၁။ေက်ာက္ေဆာင္ႀကီး
(ေက်ာက္ျပားႀကီး) = ၁၄ ခ်ပ္။
၂။ေက်ာက္ေဆာင္စာငယ္
(ေက်ာက္ျပားငယ္) = ၅ ခ်ပ္။
၃။ေက်ာက္တုိင္စာႀကီး
= ၇ မ်ိဳး။
၄။ေက်ာက္တိုင္စာငယ္
= ၇ မ်ိဳး။
၅။လိုဏ္ဂူေက်ာက္စာ
= ၂ မ်ိဳး။ ေပါင္း = ၃၅ မ်ိဳးရွိပါတယ္။
အေရအတြက္အေနနဲ႔ဆိုရင္ -
၁။ေက်ာက္ျပားငယ္
= ၅ ခ်ပ္။
၂။ေက်ာက္ျပားႀကီး
= ၁၄ ခ်ပ္။
၃။ကလိဂၤေက်ာက္ျပား
= ၂ ခ်ပ္။
၄။ေက်ာက္တိုင္
= ၇ လုံး။
၅။ေက်ာက္တိုင္ငယ္
= ၆ လုံး။
၆။ေက်ာက္ဂူ
= ၆ လုံး။ ေပါင္း ၄၀ ရွိပါတယ္။
ဆက္ၿပီးေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ေက်ာက္စာအေျခေနေလး
ေျပာပါရေစ။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေက်ာက္ျပားေပၚစာေရး တဲ့ အေလ့က သေရေခတၱရာေခတ္ကတည္းက ရွိခဲ့ပါတယ္။
ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးအၿပီးမွာ သေရေခတၱရာ ၿမိဳ႕ရိုးတံခါးေပါက္နားမွာ ေက်ာက္စာတိုင္ႏွစ္တိုင္
ေတြ႔ရပါတယ္။ ေရႊတံခါးၿမိဳ႕ေပါက္နားကတုိင္မွာ မဂၤလ သုတ္ဂါထာေတြကို ေတြ႔ရၿပီး ကုန္းရိုးရြာနားကတိုင္မွာ
ရတနသုတ္ ပါဠိေတြ ေတြ႔ရပါတယ္။ ေရးထားတဲ့ အကၡရာအေနအထားအရ ေအဒီ ၅ ရာစု၊ ၆ ရာစု၊ ၇ ရာစုျဖစ္မယ္လို႔
ခန္႔မွန္း ရပါတယ္။
ဘုိးေတာ္ဘုရားလက္ထက္မတိုင္မီေခတ္ရဲ႕ ေရးထိုးတဲ့ေက်ာက္ေတြကို
ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ မ်ားေသာ အားျဖင့္ ေဒသနဲ႔နီးစပ္ရာေက်ာက္ ဒါမွမဟုတ္ ထုဆစ္လြယ္တဲ့ေက်ာက္ေတြကို
အသုံးမ်ားတာေတြ႔ရမယ္။ သဲေက်ာက္တို႔ လိပ္သဲေက်ာက္တို႔ကို အသုံးမ်ားၾကတယ္။ ပုဂံေခတ္ကဆိုရင္
ေက်ာက္ဆည္၊ ေ၀ဘူေတာင္ - ေက်ာက္ေတြကို အသုံးမ်ားၾကတယ္။ ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္ျဖစ္တဲ့ ဘုိးေတာ္မင္း
(ပဒုံမင္း)လက္ထက္ -ေရာက္မွသာ မတၱရာနယ္၊ စက်င္ေက်ာက္ကို စသုံးတာေတြ႔ရတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ
ဇာတ္လမ္းတစ္ခု ကို ေျပာရမယ္ဆိုရင္ အရင္က စက်င္ေတာင္ကို ေက်ာက္ျဖဴေတာင္လို႔ပဲ ေခၚၾကတယ္။
တစ္ခါမွာေတာ့ စက်င္ေတာင္ကထြက္တဲ့ အရည္ေသြးေကာင္းတဲ့ ေက်ာက္နီေတြေတြ႔လို႔ မင္းတုန္းမင္းကို
လာေရာက္ ဆက္သၾကတယ္။ အဲဒီအခါ မင္းတုန္းဘုရင္က သေဘာက်လို႔ ပတၱျမားေတာင္လို႔ နာမည္ေျပာင္းေခၚခဲ့တဲ့
အမွတ္တရဇာတ္လမ္းေလး တစ္ပုဒ္ပါပဲ။
ေက်ာက္စာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ျမန္မာတို႔ရဲ႕အသဲႏွလုံးျဖစ္တဲ့
ပုဂံကိုေျပာရမွာပါပဲ။ ပုဂံျပည္ေခတ္ေကာင္းစဥ္ ႀကီးက်ယ္ခန္းနားစဥ္အခါတုန္းက ေက်ာက္စာအမ်ားအျပားကို
ရာေပါင္းမ်ားစြာ စုိက္ထူထားခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီထဲကမွ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတာကေတာ့ ယေန႔တိုင္ေအာင္
ျမန္မာ့ -ေက်ာက္စာ ေဟ့-လို႔ ေျပာလုိက္ရင္ ႏႈတ္ကေနအလုိလို ေျပာထြက္ေနၾကတဲ့ ခရစ္ႏွစ္ ၁၁၁၂-မွာ
ေရးထိုး ခဲ့တဲ့ ျမေစတီ ေက်ာက္စာ(ရာဇကုမာရေက်ာက္စာ) ပဲျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေက်ာက္စာက ျမန္မာ၊ပ်ဴ၊ပါဠိ၊ မြန္
ေလးဘာသာနဲ႔ ေရးထိုးထားတာေၾကာင့္ အလြန္လဲစိတ္၀င္စားစရာေကာင္းပါတယ္။
ျမန္မာေတြအတြက္ ေနာက္ထပ္ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းတာ
ရွိပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ပိဋကတ္ သုံးပုံကို ပထမဆုံး ေက်ာက္ထက္အကၡရာတင္ခဲ့တာ မင္းတုန္းမင္း
ျဖစ္ေနတာပါပဲ။ ေက်ာက္စာခ်ပ္ေရ ၇၂၉-ခ်ပ္ ရွိပါ တယ္။ မင္းတုန္းမင္းသည္ ၁၂၁၉ (၁၈၅၂)မွာ
နန္းတက္ပါတယ္။ ၁၂၂၁၊ ကဆုန္လျပည့္ -ေက်ာ္ ၆-ရက္ေန႔မွာ မႏၱေလးေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ကို တည္ေထာင္ပါတယ္။
တည္ေထာင္တဲ့အခါ နန္းၿမိဳ႕ႀကီး၊ က်ဳံး၊ မဟာေလာကမာရဇိန္ေစတီေတာ္၊ ပ႒ာန္းေဟာ ေရႊသိမ္၊
အတုမရွိေက်ာင္း၊ သုဓမၼာဇရပ္၊ ပိဋကတ္ တုိက္ေတာ္တို႔ကို တစ္ၿပိဳင္နက္ပႏၷက္ခ်ၿပီး တည္ေထာင္ခဲ့ပါတယ္။
ေက်ာက္စာေတြကိုေတာ့ ကုသိုလ္ေတာ္ -ေစတီရဲ႕တံတိုင္းသုံးထပ္အတြင္းမွာ ၁၂၂၂၊ တန္ေဆာင္မုန္း
လဆန္း ၁-ရက္ (၁၄-၁၀-၁၈၆၀)မွာ စတင္ ထုခဲ့ၿပီး ၁၂၃၀၊ကဆုန္လဆန္း ၁၄-ရက္ (၄-၅-၁၈၆၈)မွာ ၿပီးစီးခဲ့ပါတယ္။
၇-ႏွစ္၊ ၆-လနဲ႔ ၁၄-ရက္ၾကာပါ တယ္။ ဆက္ၿပီးေတာ့ ျဖည့္စြက္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ပဥၥမသဂၤါယနာတင္တာနဲ႔
မင္းတုန္းမင္းရဲ႕ေက်ာက္ထက္ အကၡရာတင္တာ အတူတူမဟုတ္ပါဘူး။ ပဥၥမသဂၤါယနာကို ၁၂၃၃၊ တန္ခူးလျပည့္ေက်ာ္၊၁၁-ရက္ ၊
ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္၊ စေနေန႔ (၁၅-၄-၁၈၇၁)မွာ သံဃာေတာ္ ၂၄၀၀-နဲ႔ ေန႔ညမစဲ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္တာ
အဲဒီႏွစ္ ေတာ္သလင္းလျပည့္ေက်ာ္ ၁၄-ရက္၊ အဂၤါေန႔ (၁၂-၉-၁၈၇၁)မွာ ၿပီးခဲ့ျပီး ၅-လနဲ႔
၃-ရက္ၾကာ ပါတယ္။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ပဥၥမသဂၤါယနာတင္တာနဲ႔ ေက်ာက္ထက္အကၡရာတင္တာ ၾကားမွာ ၃-ႏွစ္ ကြာဟေနပါတယ္။
က်န္ရွိတဲ့ အ႒ကထာ၊ဋီကာေတြကို ရေသ့ႀကီးဦးခႏၱီက
ကေနာင္မင္းသားရဲ႕သမီးေတာ္ ရန္ေအာင္ -ျမင္ၿမိ႕စားမင္းသမီး သုသီရိသခၤါ၀တီရဲ႕ ေလွ်ာက္ထားခ်က္အရ
၁၂၇၅-မွာ စႏၵာမုနိဘုရားအတြင္း စုိက္ထူ ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး ေက်ာက္စာခ်ပ္ေရ ၁၇၇၄-ခ်ပ္ ရွိပါတယ္။
ကုသိုလ္ေတာ္ဘုရားထဲက ေက်ာက္စာေတြနဲ႔ စႏၵာမုနိဘုရားထဲကေက်ာက္စာေတြကို
ႏႈိင္းယွဥ္ ၾကည့္ လုိက္တဲ့အခါ ကုသိုလ္ေတာ္ဘုရားေက်ာက္စာေတြက ပိုၿပီးလက္ရာေကာင္းတယ္လို႔ဆုိပါတယ္ ။
ေက်ာက္စာရဲ႕ လက္ရာေကာင္း၊မေကာင္းကို ၾကည့္နည္းကေတာ့ ေက်ာက္ျပားႀကီးမ်က္ႏွာျပင္ ညီ,မညီ၊
ထြင္းထုထားတဲ့စာလုံး အတိမ္အနက္၊ စာႏႈတ္ခမ္းအက်ဥ္းအက်ယ္ ညီ,မညီ၊ အဲဒါေတြနဲ႔ တုိင္းတာၾကပါ တယ္။
အလြယ္သိခ်င္ရင္ေတာ့ ဖေယာင္းနဲ႔ႏွိပ္ၿပီး ၾကည့္လုိ႔ရပါတယ္။
ေက်ာက္စာေရးတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဗဟုသုတရစရာေလး
ေျပာျပပါရေစ။ ေက်ာက္စာခ်ပ္တစ္ခ်ပ္ မွာ ေက်ာေရာ၀မ္းပါ ႏွစ္ဖက္ရွိတာေၾကာင့္ ႏွစ္ဖက္လုံးကို
ေရးမယ္ဆိုရင္ လက္ေရးကလဲေကာင္း ျမန္ ကလဲျမန္မယ္ဆိုရင္ သုံးရက္အခ်ိန္ၾကာႏုိင္ၿပီး လက္ေရးေကာင္းေပမယ့္
အေရးေႏွးရင္ေတာ့ ငါးရက္ အခ်ိန္ၾကာႏိုင္ပါတယ္။ ေရးလို႔လည္းၿပီးၿပီ စာတုိက္လို႔လည္းမွန္ၿပီဆိုရင္
စာလုံးေတြ စတင္ထြင္းထုၾက ပါတယ္။ အဲဒီလိုထြင္းထုတဲ့အခါ စာထုျမန္တဲ့သူက တစ္ရက္ကို ၁၅-ေၾကာင္း
၁၆-ေၾကာင္း ထြင္းထုၿပီးႏုိင္ေပ မယ့္ စာထုေႏွးတဲ့သူဆိုရင္ေတာ့ ၁၀-ေၾကာင္းေလာက္ပဲ ၿပီးႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။
တစ္မ်က္ႏွာကို စာေၾကာင္း ၈၀ ကေန ၁၀၀ ေက်ာ္ထိ ရွိႏုိင္ပါတယ္။
ထြင္းထုထားၿပီးၿပီျဖစ္တဲ့ အဲဒီစာလုံးေတြေပၚကို
ေရႊမင္နဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ မင္နက္နဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ထပ္ၿပီးေရးရ ပါတယ္။ ဒါမွသာ ဖတ္လို႔ျမင္သာထင္သာရွိမွာျဖစ္ပါတယ္။
ယခုလက္ရွိ ကုသိုလ္ေတာ္ဘုရားေက်ာက္စာ ရဲ႕မင္ေတြကေတာ့ မင္နက္ျဖစ္ၿပီး စိန္တုံးဆရာေတာ္ရဲ႕
မင္စပ္နည္းနဲ႔ စပ္ထားတာျဖစ္ပါတယ္။ မင္ေဖ်ာ္ပုံ ကေတာ့ မႏၱေလး၊ကြမ္းျခံရပ္၊ ေက်ာက္စလင္းမ်က္မွန္တုိက္
ဆရာထီဆီက ခ်ိပ္တစ္ပိႆာကို တစ္ဆယ္ က်ပ္ႏႈန္းနဲ႔၀ယ္ၿပီး ခ်ိပ္အစိတ္သားကို ေရတစ္ပိႆာနဲ႔
သုံးခြက္တစ္ခြက္တင္က်ိဳပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေရနံ မႈိင္းခံၿပီး ေကာက္ရိုးျပာရည္နဲ႔ေရာၿပီး
ခ်ိပ္ရည္နဲ႔ေမႊပါတယ္။ အဲဒီနည္းစနစ္နဲ႔ အသုံးျပဳထားတဲ့ မင္နက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ကိုး = ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္း(အတြဲ-၆)။
ကမၻာ့အႀကီးဆုံးစာအုပ္(လူထုေဒၚအမာ)။ အေသာကေက်ာက္စာမ်ားကိုေလ့လာျခင္း Term Paper (အရွင္သုစိတၱ-ေရႊဘို/လင္းေန(နေမာ)။
No comments:
Post a Comment