ရုပ္နာမ္ႏွစ္မ်ိဳး၊ ေႀကာင္းက်ိဳးသိျမင္၊
မျမဲဆင္းရဲ၊ ဥာဏ္ထဲေပၚလြင္၊
အနတၱ၊ သိရ နိဗၺာန္၀င္။
ကိစၥမမ်ား၊ စကားနည္းေစ၊
အိပ္ေနနည္းမႈ၊ ကိုယ္တည္းေပ်ာ္ေလ၊
ဆုံးမလြယ္ေႀကာင္း၊ မိတ္ေကာင္းရွိေစ၊
တရားေရး၊ အားေပး ဂုဏ္ေျခာက္ေထြ။
၀ိပႆနာအေျခခံအတြက္
၀ိပႆနာ၊ ဥာဏ္ဆိုတာ၊ ဘယ္ဟာရႈ၍၊ ျဖစ္သနည္း။
စြဲလမ္းႏိုင္ရာ၊ ငါးခႏၶာ၊ မွန္စြာရႈ၍၊ ျဖစ္သတည္။
ဘယ္အက်ိဳးငွာ၊ ထုိခႏၶာ၊ ဘယ္ဟာရႈရပါသနည္း။
မစြဲဘို႔ရာ၊ ျဖစ္ဆဲမွာ၊ မွန္စြာရႈရ၊ ပါသတည္း။
ျဖစ္ခိုက္မရႈ၊ နာမ္ရုပ္စု၊ စြဲမႈ၀င္ေရာက္သည္။
ျမဲတယ္ေကာင္းတယ္၊ ငါေကာင္ႏွယ္၊ တကယ္ထင္တတ္သည္။
ျဖစ္တိုင္းမွတ္ရႈ၊ နာမ္ရုပ္စု၊ စြဲမႈကင္းေပ်ာက္သည္။
မျမဲဆင္းရဲ၊ သေဘာပဲ၊ ဥာဏ္ထဲရွင္းေတာ့သည္။
စြဲမႈကင္းေပ်ာက္၊ မဂ္လမ္းေပါက္၊ ဆုိက္ေရာက္နိဗၺာန္ျပည္။
၀ိပႆနာရႈနည္း၊ မူေသစည္း၊ သိမ္းဆည္းထားရမည္။
မာလုက်ပုတၱသုတ္
မျမင္ရရာ၊ ကိေလသာ၊ သူ႔ဟာသူျငိမ္းသည္။
ျမင္ရရာမွာ၊ ကိေလသာ၊ ကိန္းကာျဖစ္ႏုိင္သည္။
ျမင္တိုင္းမွတ္ရႈ၊ ကိေလစု၊ ကိန္းမႈပယ္သင့္သည္။
ေမးခြန္းျဖင့္ပင္၊ လုပ္ငန္းစဥ္၊ ေပၚလြင္ေစခဲ့သည္။
ဆင္းရဲရွာ နိဗၺာန္ေ၀း
အဆင္းျမင္က၊ အမွတ္ရ၊ ရာဂကင္းေတာ့မည္။
မတပ္မက္ဘဲ၊ ခံစားျမဲ၊ စိတ္ထဲသိမ္းလ်က္တည္။
အဆင္းဆုိင္ရာ၊ ေ၀ဒနာ၊ မ်ားစြာပြားေတာ့သည္။
ေလာဘစည္ကား၊ ေဒါသပြား၊ ဗ်ာမ်ားစိတ္ပန္းသည္။
ဤနည္းျဖင့္ဘဲ၊ မေျပာင္းလဲ၊ ဆင္းရဲရွာသူမည္။
ဆင္းရဲကိုသာ၊ ရွာသူမွာ၊ ေ၀းစြာနိဗၺာန္ျပည္။
ဆင္းရဲသတ္ နိဗၺာန္ကပ္
အဆင္းျမင္က၊ အမွတ္ရ၊ ရာဂကင္းေတာ့မည္။
မတပ္မက္ဘဲ၊ ခံစားျမဲ၊ စိတ္ထဲမသိမ္းျပီ။
မွတ္သိလ်က္ပင္၊ ျမင္လဲျမင္၊ ထို႔ျပင္ခံစားသည္။
သို႔ပါေသာ္လဲ၊ ၀ဋ္႕ဆင္းရဲ၊ ကုန္ျမဲကုန္ခန္းသည္။
ဤနည္းျဖင့္သာ၊ ေယာဂီမွာ၊ မွတ္ခါက်င့္ရသည္။
ျမင္တုိင္းရႈမွတ္၊ ဆင္းရဲသတ္၊ နီးကပ္နိဗၺာန္ျပည္။
စိတ္ဟုဆုိေသာအရာ
ႏွိမ္ႏိုင္ခဲစြဲ၊ လင္ျမန္လွ၍၊ သူက်လိုရာ၊ က်တတ္ပါသည့္၊ ၀ိညာဏသြမ္း၊ စိတ္သရမ္းကို၊ ေစာင့္ဖမ္းရႈေရး၊ ဆုံးမေပး၍၊ ယဥ္ေက်းလိမၼာ၊ သူျဖစ္လာလ်င္၊ ခ်မ္းသာေဆာင္ေပး၊ တတ္သတည္း။
ဒုကၡ၏
လကၡဏာ = အေတြ႕ဆိုးမ်ား၊ ခံစားတတ္သည္။
ရသ = စိတ္အားကုန္ခမ္း၊ ညိဳ႕ႏြမ္းေစသည္။
ပစၥဳပ႒ာန္ = ကိုယ္ထဲႏွိပ္စက္၊ ခံခက္ထင္သည္။ ကိုယ္ဆင္းရဲ၊ သိျမဲျမတ္ေယာဂီ။
စိတ္၏
လကၡဏာ = အာရုံသိေသာ၊ သေဘာရွိသည္။
ရသ = ေခါင္းေဆာင္အလား၊ ေရွ႕သြားတတ္သည္။
ပစၥပ႒ာန္ = ေရွးစိတ္ႏွင့္စပ္၊ အထပ္ထပ္ျဖစ္သည္။ စိတ္တရား၊ မွတ္သားျမတ္ေယာဂီ။
အပါယ္လြတ္လိုလ်င္
အနိစၥျမင္လ်င္၊ ခုကၡထင္သည္။
ဒုကၡထင္ေတာ့၊ အနတၱျမင္သည္။
အနတၱျမင္၊ နိဗၺာန္ခြင္၊ ေျပး၀င္ဆုိ္က္ေရာက္သည္။
နိဗၺာန္ျမင္က၊ အပါယ္မွ၊ မုခ်လြတ္ေျမာက္သည္။
ဣေျႏၵထက္ေႀကာင္း ကိုးပါး
ဣေျႏၵငါးပါး၊ ထက္ေႀကာင္းမ်ား၊ ကိုးပါးရွိေလသည္။
ျဖစ္ေႀကာင္းရုပ္နာမ္၊ ခ်ဳပ္ပ်က္ဟန္၊ ဧကန္ရႈရမည္။
ရႈမွတ္မႈမွာ၊ ရုိေသကာ၊ ေကာင္းစြာျပဳရမည္။
မနားမရပ္၊ ျခားမျပတ္၊ ရႈမွတ္ျမဲရမည္။
သင့္ေလ်ာ္လွစြာ၊ ခုနစ္ျဖာ၊ ေကာင္းစြာမွီရမည္။
စိတ္တည္ႀကည္ေႀကာင္း၊ နိမိတ္ေဟာင္း၊ ေကာင္းေကာင္းမွတ္ရမည္။
သင့္ေတာ္ေလ်ာက္ပတ္၊ ေဗာဇၥ်င္ျမတ္၊ မျပတ္ပြားရမည္။
ကိုယ္ႏွင့္အသက္၊ မငဲ့ကြက္၊ ရက္စက္ႏိုင္ရမည္။
ရႈစဥ္ေပၚရိုး၊ ဆင္းရဲမ်ိဳး၊ လႊမ္းမိုးႏိုင္ရမည္။
လမ္းဆုံးမေရာက္၊ လက္မေျမွာက္၊ ေတာက္ေလွ်ာက္သြားရမည္။
ဥာဏ္ႏုံ႔ေသာအခါ၊ ဤကိုးျဖာ၊ ဆုိ္င္ရာပြားရမည္။
ပဓာနိယဂၤအဂၤါငါးပါး
ယုံႀကည္ က်န္းမာ၊ ေျဖာင့္စြာစိတ္ထား၊ ႀကိဳးစားတြင္တြင္ ျဖစ္ပ်က္ျမင္၊ ငါးအင္အားထုတ္ေႀကာင္း။
ပထ၀ီ၏
လကၡဏာ = ႀကမ္းတမ္းမာခက္၊ ေခ်ာညက္တမည္။
ရသ = တည္ရာကိစၥ၊ သူျပဳရသည္။
ပစၥဳပ႒ာန္ = ခံလင့္ေဆာင္ေရး၊ ေပါ့ေလးထင္သည္။ ပထ၀ီဓါတ္၊ သိမွတ္ျမတ္ေယာဂီ။
အာေပါ၏
လကၡဏာ = အရည္တနည္း၊ ယုိစီးတမည္။
ရသ = စိုထုိင္းဖြံ႕ထြား၊ တိုးပြားေစသည္။
ပစၥဳပ႒ာန္ = ေစးကပ္ပူးတြဲ၊ လုံးခဲထင္သည္။ အေပါဓါတ္၊ သိမွတ္ျမတ္ေယာဂီ။
ေတေဇာ၏
လကၡဏ = အပူအေႏြး၊ အေအးတမည္။
ရသ = ပူေငြ႕ေပးလ်က္၊ ရင့္က်က္ေစသည္။
ပစၥဳပ႒ာန္ = ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္း၊ ဆင့္ေလာင္းေပးသည္။ ေတေဇာဓါတ္၊ သိမွတ္ျမတ္ေယာဂီ။
၀ါေယာ၏
လကၡဏာ = ေထာက္ကန္ေတာင့္တင္း၊ ေလွ်ာ့ျခင္းတမည္။
ရသ = ယိမ္းယုိင္လႈပ္ရွား၊ ေရြ႕သြားတတ္သည္။
ပစၥပ႒ာန္ = သူလိုရာဘက္၊ တြန္းလ်က္ေဆာင္သည္။ အာေပါဓါတ္၊ သိမွတ္ျမတ္ေယာဂီ။
ပုရာေဘဒသုတ္
*ဘယ္သို႔သိျမင္၊ ေလ့က်င့္လ်င္၊ မည္တြင္သႏၱ၊ ေခၚသနည္း။
*မေသပ်က္ခင္၊ တဏွာစင္၍၊ ေရွးတြင္မမွီ၊ ေနာက္ဆီမေမွ်ာ္၊ မေခၚေ၀ၚရ၊ လယ္ဌာန၊ သႏၱပုဂၢိဳလ္မည္။
*အမ်က္မပြား၊ မလန္႔ျငားတည့္၊ မႀကြား၀ါျခင္း၊ ကုကၠဳစ္ကင္း၍၊ ဆိုလွ်င္းခ်ိန္ခ်င့္၊ မပ်ံ႕လြင့္၊ ေျခာက္ဆင့္
သူ႔ဂုဏ္ရည္။
*တြန္႔ဆုတ္သေယာင္၊ ဟန္ေဆာင္မျပ၊ မေတာင့္တလ်င္း၊ ၀န္တိုကင္း၍၊ ႀကမ္းျခင္းရြံဘြယ္၊ အရွင္း ပယ္လ်က္၊ ခ်စ္ျပယ္စကား၊ မေျပာႀကား၊ ခုနစ္ပါးသူ႕ဂုဏ္ရည္။
*သာယာဖြယ္အတြင္း၊ မစီးဆင္းတည့္၊ မာန္ကင္းသိမ္ေမြ႔၊ ထင္ဥာဏ္ေတြ႔လ်က္၊ ယုံေလ့ကင္းကာ၊ တပ္မက္ကြာ၊ ေျခာက္ျဖာသူ႔ဂုဏ္ရည္။
ရႈမွတ္အစဥ္၊ လ်စ္လ်ဴထင္၍၊ သုံးအင္မာန၊ ပယ္ႏုိ္င္မွ၊ သႏၱပုဂၢိဳလ္မည္။
ဓမၼစႀကာတရားေတာ္ႀကီး
ကာမခ်မ္းသာ၊ သုံးေဆာင္တာ၊ ပယ္ခြာေရွာင္ရမည္။
မသုံးေဆာင္ဘဲ၊ ကိုယ္ဆင္းရဲ၊ ဒါလည္းေရွာင္ရမည္။
စိတ္အလိုက်၊ လႊတ္ထားက၊ ကာမသုခါ ႏုေယာဂ။
ပင္ပန္းရုံမွ်၊ အားထုတ္က၊ အတၱကိလမထာ ႏုေယာဂ။
သစၥာမျမင္၊ မဂၢင္မပါ၊ ေလ့က်င့္ကာျဖင့္၊ ခ်မ္းသာျမဲမည္၊
ယုံႀကည္ဆုံးျဖတ္၊ ယူဆမွတ္၊ သီလဗၺတပင္။
အစြန္းႏွစ္သြယ္၊ လမ္းမွားပယ္၊ အလယ္လမ္းမွန္၊ ျဖစ္ေပသည္။
လမ္းမွန္ကိုေလွ်ာက္၊ ဥာဏ္ျမင္ေပါက္၊ ဆုိ္က္ေရာက္နိဗၺာန္ျပည္။
ကိုယ္အမူရာ၊ ျဖစ္တို္င္းမွာ၊ မွန္စြာသိရမည္။
စိတ္အမူရာ၊ ျဖစ္တိုင္းမွာ၊ မွန္စြာသိရမည္။
ေကာင္းဆိုးလတ္ပါ၊ ေ၀ဒနာ၊ မွန္စြာသိရမည္။
သေဘာတရား၊ ထင္ေပၚျငား၊ ပိုင္းျခားသိရမည္။
မွန္စြာျမင္သိ၊ ႀကံမိမွန္ကန္၊
မွန္စြာေျပာျပဳ၊ ရႈာမႈလမ္းမွန္၊
မွန္စြာေႀကာင့္ႀက၊ မွတ္ရမွန္ကန္၊
စူးစိုက္ကပ္၊ ရွစ္ရပ္မဂ္လမ္းမွန္။
မွတ္ခ်က္ = အထက္ပါ လကၤာမ်ားသည္ မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ လကၤာမ်ားျဖစ္သည္။ ၀ိပႆနာႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္မည့္ လကၤာမ်ားကို ရွာေဖြစုေဆာင္းရျခင္းျဖစ္၍ အျခားေဆာင္ပုဒ္မ်ားကို ခ်န္လွပ္ထားခဲ့ရပါသည္။ အမွားေတြ႔လ်င္ ျပင္ေပးေစလို၍ လိုအပ္ခ်က္ရွိက ျဖည့္စြက္ေပးေစလိုပါသည္။
No comments:
Post a Comment